Inwijding en dedicatie
Twee spannende woorden waarover ik hier mijn gedachten laat gaan, en wat informatie over de betekenis ervan binnen de wicca, voorzover mijn eigen ervaringen en kennis dat toestaan.

Inwijding?

Veel mensen die 'met wicca aan de slag gaan' struikelen vroeg of laat over dit begrip. Het begrip 'inwijding' roept met name bij veel jonge mensen erg grote vragen op. We krijgen in onze geseculariseerde maatschappij nauwelijks meer te maken met echt serieuze rituele overgangen. Laat staan inwijdingen met een dieperliggende spirituele betekenis. Als jongere krijg je nauwelijks nog serieuze momenten voor je kiezen, waarbij je na enige ontberingen een duidelijke overgang richting volwassenheid maakt, of bepaalde taken op je neemt. Je leven verglijdt haast ongemerkt richting volwassenheid, en het meest dramatische wat je wellicht te wachten staat, is het halen van dat felbegeerde rijbewijs.

Als je dan ineens het begrip inwijding tegenkomt in een religieuze context, wordt het al helemaal tricky. Want zonder inwijding kom je de coven niet in, en dat soort barrières zijn we in Nederland nauwelijks meer gewend. De vragen die mensen stellen gaan dan ook vooral over de noodzaak van inwijding om je bezig te kunnen houden met wicca.

Inwijding in een groep

Een inwijding in een coven of een groep houdt heel droog gezien lidmaatschap in. De groepsleden hebben je leren kennen na een kortere of langere kennismakingsperiode, en hebben na overleg besloten dat je past bij de groep. Jij voelt je op je gemak bij deze mensen. De groep heeft je echt iets te bieden en jij hebt de groep zeker ook wat te bieden. De inwijding in de groep zorgt er vervolgens voor dat je formeel lid wordt. Je wordt bekend gemaakt met de rituele vormen en mores van de groep en je legt bepaalde beloftes of een eed af. Het afleggen van beloftes en eden moet zeker serieus gebeuren, want je wordt aan de gevolgen van de eed of belofe gehouden. Dit soort inwijding heeft vaak een uitwerking op het spirituele vlak, maar dat hoeft niet perse in alle gevallen zo te zijn. Van nu af aan heb je toegang tot bepaalde rituelen, afhankelijk van het soort inwijding dat je kreeg. Belangrijker nog, markeert de inwijding meestal het begin van het trainingstraject binnen de traditie van de groep. In sommige groepen is de inwijding door het vreemde verschijnsel van de 'gradenjagers' verschoven tot na de uitgebreide basistraining.

Niet zo droog gezien kan een inwijding fungeren als een katalysator waardoor iemand's leven totaal op z'n kop kan komen te staan. De kaarten worden zogezegd eens flink geschud. In sommige gevallen is een inwijding een bevestiging van een lange weg die iemand al gegaan is. In alle gevallen maakt de inwijding binnen een wicca coven je tot heks en priester(es).

Waarde van een inwijding

Je hoort van verhalen van mensen die te pas en te onpas online of in het echte leven schermen met allerlei titels als 'hogepriester', 'lady', hogepriesteres' of 'lord'. Er zijn mensen die deze titels binnen hun traditie of groep met hard werk verdiend hebben en je nooit over zichzelf in dit soort termen hoort spreken. Er zijn mensen die nog nooit een vinger hebben uitgestoken en de bergen werk niet verzet hebben die bij de meeste groepen hiervoor staan, maar zich wel zo presenteren. En je hebt ook mensen waaraan je in hun hele doen en laten merkt dat ze gewoon hogepriester(es) Zijn, niet meer, niet minder.

Feitelijk hebben al dit soort titels weinig betekenis buiten de groepen waarin de inwijding plaatsvond. Iedere groep heeft eigen criteria die gesteld worden aan het voltooien van een bepaald trainingstraject. Het is daardoor onmogelijk titels langs een meetlat te leggen. Hoogstens kun je een vage inschatting maken van hoe lang mensen bezig zijn en hoeveel verantwoordelijkheid ze dragen binnen hun groepen. Hoe je met de functies en bijbehorende titels omgaat binnen het sociale heksenverkeer zal voornamelijk te maken hebben met hoe jij omgaat met begrippen als macht en respect.

Wanneer een inwijding plaatsvindt binnen de context van een traditie met inwijdingslijn, dan kunnen mensen binnen die inwijdingslijn voor elkaar instaan. Dit is het zogenaamde 'vouchen'. Het vouchen geeft een soort minimale garantie voor de legitimiteit van iemand's opleiding. Je weet dan van elkaar welk wicca-raamwerk in ieder geval is doorgegeven. Als iemand claimt een 'hotemetoot'graad te hebben binnen bv. de Gardneriaanse wicca, dan is het bij de voorbereiding van het toetreden tot diens coven volstrekt normaal te vragen naar een verificatie door personen die voor de geclaimde graad kunnen instaan. In sommige groepen wordt het trouwens als hoogst ongemanierd beschouwd wanneer de vraagsteller deze vraag en de verstrekte informatie zeer casual behandelt. Tactvol en discreet handelen helpen om oprecht antwoord te krijgen op een vouching verzoek.

Betekenis van dedicatie op het solopad

De drang die je gaat voelen na een periode van solitaire studie, heeft alles te maken met het verlangen naar verdieping. Dat kan een verdieping zijn van kennis, een verdieping van je ervaringen, en een verdieping van de band met de Godenwereld. Om die verdieping te kunnen bewerkstelligen, hoef je in feite 'domweg' alleen maar werk te verzetten. De drijvende kracht om werk te verzetten haal je puur uit je toewijding. En de offers die je brengt met je toewijding, zorgen regelmatig voor dat sturende duwtje in je rug in de juiste richting (soms kan dat ook minder subtiel uitpakken). Wanneer je solitair werkt, is dedicatie dan ook een belangrijk begrip dat je vroeg of laat op je pad tegen kunt komen. Je toewijding is de innerlijke vonk die je gaande houdt wanneer je onderweg bent.

Toewijding heeft alles te maken van het jezelf toeleggen op iets, ergens naartoe werken, het opnemen van een taak en jezelf daarop concentreren. En het '-wijding' deel van het woord -toewijding- geeft al een hint dat het bij de wicca niet zozeer gaat om iets alledaags waarop je je toelegt, maar op iets heiligs, iets waar het Goddelijke bij om de hoek komt kijken.

Het kan voor jezelf op een bepaald moment duidelijk zijn dat je deze toewijding wilt uiten, of zo je wilt, vastleggen. Dat kan heel goed met een toewijdings- of dedicatieritueel, waarin je je toewijding tot uitdrukking brengt.

Bij een toewijdingritueel of dedicatie komt het erop aan dat je jezelf toelegt op een bepaalde heilige taak en/of het jezelf in dienst stellen van de Goden (of het Goddelijke, of hoe jij het ook maar ervaart). Daarbij is het dus van belang van te voren een goed idee te krijgen van welke taak dat is, en enig idee te hebben van het Goddelijke in wiens dienst je jezelf stelt. Er kan best een lange tijd overheen gaan eer je dit op een rijtje hebt. Een ding is zeker, neem vooral ook al die tijd. Als je tien jaar nodig hebt voordat je door al je innerlijke troebelheid hebt leren kijken, je hoogmoed en je illusies opzij hebt gezet, en dan pas naakt (in alle opzichten wellicht) voor de Goden wilt verschijnen om een bepaalde taak op je te nemen, dan is dat in orde. Dan kun je een dedicatie ook dragen en doorleven. Wacht liever te lang (naar je gevoel) dan dat je je halsoverkop ergens in stort, met alle gevolgen van dien.

In een dedicatieritueel gaat het erom jezelf in volledig bewustzijn over te geven aan het opnemen van je taak. Meestal geeft dit gegeven je al snel genoeg inspiratie voor een dedicatieritueel waarbinnen je je toewijding naar de Goden en jezelf vastlegt. Probeer zo'n ritueel echt helemaal zelf vorm te geven en laat kant-en-klare rituele teksten van Internet en uit boeken links liggen. Door het zelf vormgeven van het ritueel geheel in eigen hand te houden, ben je al bezig je toewijding aan je eigen weg te bevestigen in je eigen psyche. Je bent je eigen authoriteit en zult zelf moeten beslissen welke thematiek je wilt uitdrukken in je dedicatie. Maakt het zelf vormgeven van zo'n ritueel je bij voorbaat al onzeker of bang? Dan is de tijd nog lang niet rijp om de nog grotere taak van de dedicatie aan te gaan.

Hou zo'n ritueel eenvoudig en werkbaar. Ga niet ineens rituele handelingen plannen die je nog nooit gedaan hebt, omdat je denkt dat het erbij hoort of omdat je ergens wat spannends hebt gelezen. Laat het ritueel een uiting zijn van wie jij nú bent en wat je de Goden aanbiedt. En wees goed voorbereid, zodat niets je afleidt van je overtuiging en je oprechtheid naar Hen en jezelf toe.

Het afleggen van een eed

Binnen de wicca vormt het afleggen van een eed altijd onderdeel van de inwijding. Een eed kan zeker ook onderdeel vormen van een dedicatie. Bij een dedicatie kan het zweren van een specifieke eed, jezelf eraan helpen herinneren om dit ritueel niet te licht op te vatten. Welke beloftes precies deel uitmaken van een eed, hangt af van de gevolgde traditie, de coven, of je eigen inbreng en inzicht. In ieder geval wordt de eed afgelegd ten overstaan van mensen (onderschat de rol van je eigen psyche hierin niet!!) en Goden, en daarom heel serieus genomen. Het afleggen van een eed is een diepwerkende handeling die altijd consequenties zal hebben. In eerste plaats voor jezelf omdat je hiermee jezelf een sterke imprint in je onderbewustzijn meegeeft. Zo'n imprint kan vervolgens lange tijd sterk doorwerken in alle niveaus waarop je leven zich afspeelt. Hoe zou je er tegenover staan de rest van je leven door een bepaalde eed gebonden te zijn?

Mocht je op enig moment zo'n eed breken, dan kun je een sterke reactie verwachten, vanuit jezelf, vanuit je omgeving en vanuit de ongeziene wereld. Dat is dan een natuurlijk gevolg van het verstoren van een bepaald evenwicht dat je instelde door het maken van je belofte.

Afhankelijk van de gezworen eed, kunnen gemaakte beloftes op een bepaald moment ook gewoonweg vervuld zijn, en ben je vanaf dat moment niet meer gebonden aan enige afspraak.

Al met al komt het afleggen van een eed misschien als gevaarlijk over. En dat is het ook, denk ik, op het moment dat je niet serieus genoeg, zonder diep vertrouwen of daadkracht en zonder genoeg zelfkennis, ten overstaan van jezelf, mensen en Goden dingen belooft die je niet kunt waarmaken. Zo zijn er mensen die zichzelf bedreigen met vreselijke consequenties bij het breken van de eed, en vervolgens verbaasd zijn dat ze die verschrikkelijke consequenties daadwerkelijk ondervinden, op het moment dat het mis gaat met hun beloftes.

Het afleggen van een eed heeft alles te maken met het accepteren van volledige verantwoordelijkheid voor je handelen, zelfs al kun je alle consequenties niet volledig overzien. Op een bepaalde manier zou je dit ook kunnen zien als een aspect van het 'sprong in het diepe'-karakter dat deel vormt van de inwijding.

Ja maar, zelfinwijding dan?

De macht van woorden is groot, zeker binnen de wicca. Daarom denk ik dat nauwkeurig taalgebruik erg belangrijk is. Het is haast onmogelijk om met iemand anders van gedachten te wisselen wanneer woorden hun betekenis kwijtraken, doordat niemand meer weet wat ze inhouden, of wanneer tegenstijdige betekenissen worden gehanteerd.

Zo kom je overal in populaire Nederlandstalige boeken en op forums het woord 'zelfinwijding' tegen. In feite is dit hele begrip nonsens. Stel: je bent alleen en je voelt dat je na een poos van wicca/heksen studie een soort overgang wilt markeren naar een volgende fase in je ontwikkeling. Je wil zogezegd een Deur door en over een drempel stappen, en men zegt je overal dat dit gaat met een zelfinwijding. Stel jezelf dan eens wat vragen; waar leidt die deur dan heen? Heb je de passende sleutel wel al gevonden, en heb je eigenlijk wel de juiste deur te pakken? Of doet iemand een deur voor je open? En wie zou dat dan zijn?

Ingewijd wordt je, het is voor een groot deel een gebeuren dat je verkiest te ondergaan. Er is altijd een inwijder nodig, en die kun je onmogelijk zelf zijn binnen de context van de hekserij. Het aannemen van de dubbelrol inwijder/inwijdeling, impliceert immers dat het hele gebeuren totaal niet noodzakelijk is, omdat je de inwijder reeds bent...

Zet het hele begrip 'zelfinwijding' dan ook liever uit je hoofd, want het is een tegenstrijdig woord dat je afhoudt van verdere stappen op je soloweg. Het is maakt je afhankelijk van je eigen onkunde en roept allerlei fabeltjes op die er niet zijn. 'Zelfinwijding' is totaal niet noodzakelijk om rituelen te mogen leren doen, of om je met hekserij of wicca te mogen bezighouden als je alleen werkt. Durf, doorzettingsvermogen, en creativiteit zijn dat wel!

all graphics & content © Mandragora, 1995-2017
En dit betekent dat het niet de bedoeling is graphics en/of tekst van deze site te kopiëren en op je eigen site te zetten.