|
"Een
beeld zegt meer dan duizend woorden"...oftewel wicca op tv
Veel programma-redacties zijn constant op zoek naar het laatste hippe,
gekke of opruiende item, en men heeft blijkbaar in het hoofd dat hekserij
daaronder valt. Uit mijn persoonlijke ervaring met de televisiewereld
(waarin ik zelf werkzaam ben) weet ik een ding zeker, de dingen die op
tv te zien zijn, zien we daar omdat ze de kijkcijfers moeten boosten.
Niet vanwege de programma-inhoud zelf hoor, kijkcijfers zijn bij de commerciële
zenders het enige argument waar adverteerders mee gelokt kunnen worden
om zendtijd te kopen. Simpele zaak.
Wat dit met wicca te maken heeft? Op de diverse forums en mailinglijsten
komen regelmatig vragen van redacteurs van tv programma's langs. Ze zoeken
allemaal heksen die op tv willen. En heel veel mensen zien een optreden
op tv als een prachtige kans om iets te doen aan de onwetendheid of foute
ideeën omtrent wicca en hekserij. Op zich nobel. Maar wat blijkt
nu, de programma's die een heks zoeken, zijn bijna altijd van het soort
van Catherine, de Nachtsuite of Thomas. Ik noemt het het 'Sex-Met-Je Ex'
genre van tv programma's. Zou je daarin werkelijk een intelligent gesprek
kunnen voeren over religie, en dan nog zoiets ingewikkelds als wicca of
hekserij?
Deze zaken hebben een erg genuanceerde aanpak nodig om het goed en duidelijk
over te brengen. Dit vereist een zeker vertrouwen t.o.v. de interviewer,
rust en tijd, een prettige sfeer. Juist deze dingen staan haaks tegenover
wat televisie en televisie maken meestal is. Een van te voren opgenomen
televisie interview zoals je het ziet op de buis is een sublimatie van
een gesprek van misschien wel twee uur. Alle leukste, vreemdste, mysterieuze
en spannendste uitspraken komen naar voren en worden op een heel andere
manier tot een nieuw geheel aan elkaar geregen volgens de ideeën
van de programmamaker. Wat op tv zal komen zal niet jouw visie zijn, maar
die van de programmamaker op jou en wat je zegt (en wat uiteindelijk getoond
wordt moet in veel gevallen ook nog eens verkopen, remember!). Het uiteindelijke
itempje van misschien wel 3 minuten ofzo zal dan een wel heel anders iets
zijn dan dat fijne gesprek van twee uur.
Vergeet niet dat televisie
een heel conservatief medium is in zijn denkwijzen, mensen moeten niet
iets nieuws voorgeschoteld krijgen, maar het oude in een nieuw jasje.
Dus wees erop voorbereid dat de hekserige krijsen, doom-muziek, de zwarte
katten en de vliegende heksen op bezems in het item kunnen opduiken. Maar
wacht, was het niet de oorspronkelijke bedoeling deze stereotypen te ontkrachten?
Vergeet het, het medium televisie bouwt juist op stereotypen, en gaat
ze echt niet de deur uit doen omdat jij een boodschap hebt.
Mocht je toch de uitdaging aan willen gaan, dan wat serieuze tips om met
'de televisie' om te gaan:
-Vraag ruim van te voren
om de vragenlijst die de interviewer wil gebruiken. Dan ben je voorbereid
en kun je eventuele zaken die je niet weet uitzoeken. Het zal je ook
helpen om de bedoelingen en het niveau van de interviewer in te schatten,
en het maakt je relaxter.
-Bereid jezelf goed voor
en hou duidelijk voor ogen wat je wilt overbrengen en hoe. Een goed
idee is het om heel simpel hoofd- en bijzaken te blijven scheiden tijdens
een gesprek. Het lijkt een trend om in programma's vooral de 'spectaculaire'
bijzaken die men associeert met wicca en hekserij eruit te lichten.
Hierdoor komt het overbrengen van de hoofdgedachte vaak in het gedrang.
Probeer in een geprek telkens de focus terug te brengen op wat je wel
belangrijk vindt.
-Wees je bewust dat op het moment dat de camera loopt, ALLES wordt opgenomen.
Er bestaat niet zoiets als 'dat knippen jullie er toch wel uit he?'.
Je kunt ook gefilmd worden zonder dat je het merkt. Dat bekende rode
lampje op de camera kan n.l. ook uit.
-Het is een heel goed idee om niet met je volledige voor- en achternaam
op tv te gaan. Je kunt naast veel positivie reacties n.l. ook in heel
erg nare toestanden verzeild raken wanneer rare/nare mensen de moeite
gaan nemen om je adres en telefoon na trekken..militante Jehova's, EO-ers,
etc...je snapt het wel.
-Denk goed na over hoe je
jezelf zult presenteren. TV gaat in feite alleen maar over eerste indrukken,
het visuele spektakel, de vette looks. Afhankelijk van je motivatie
om op tv te willen, kan je haast niet anders dan goed nadenken over
hoe je jezelf presenteert. Op het moment dat jij daar zit en je vertelt
dat je wicca bent, ben je niet alleen jezelf, maar voor de kijkertjes
thuis ben je alle wicca's van Nederland. Wees je bewust van dit effect,
want je kunt je er eenvoudigweg niet van distantiëren. Als je wil
dat wicca gezien wordt als een normale, zij het wat onbekendere, religie,
zul je dat in je uiterlijk moeten uitstralen. Je kunt wel jezelf willen
zijn en in je prachtige fluwelen gothic jurk met cape en zwarte maquillage
willen optreden. Dan wordt wel alle aandacht opgeëist door je exotische
uiterlijk en komen je woorden nauwelijks meer over. Probeer je zo te
presenteren dat de aandacht gaat naar wat je te zeggen hebt. Hetzelfde
geldt trouwens ook voor je omgeving, wanneer je suggesties kunt doen.
Een bos of strand is bijvoorbeeld een mooie, toepasselijke plek voor
een interview over wicca en zal ook ondersteunen wat je wil overbrengen.
-Wanneer het interview opgenomen
is, spot de itemregisseur de tapes en zal die er een eerste grove, zgn
offline, montage van (laten) maken. Het grote koekenbakken is begonnen.
Montage is de kunst van het weglaten. Regel wanneer je afspraken maakt
voor het interview, dat je de definitieve versie van de montage mag
bekijken voordat hij de online montage (definitieve montage voor de
uitzendtape) ingaat, en dat jij accoord hiermee moet gaan voor uitzending.
Leg dit alles vast op papier, dan ben je ingedekt. Ik kan me voorstellen
dat dit allemaal wat onvriendelijk overkomt, maar in deze branche is
het dom wanneer je niks regelt, je hebt dan namelijk geen (juridische)
poot om op te staan als later blijkt dat iemand onverwacht erg ranzige
dingen heeft uitgehaald.
-Bij (semi)live-uitzendingen
ben je overgeleverd aan de gieren, dat moge duidelijk zijn. Er valt
vaak niks voor te bereiden wat vragen betreft, de interviewer zal misschien
niet eens geïnteresseerd zijn in wat je te zeggen hebt (heeft zich
niet in het onderwerp ingewerkt en stelt domme vragen, waarop alleen
domme antwoorden mogelijk zijn...), het publiek kan je in onverwachte
situaties brengen, je medegasten kunnen raar zijn of overheersen waardoor
jij je ei niet kwijt kunt. En over het eindresultaat heb je helemaal,
totaal geen invloed. Mwah, persoonlijk zou ik zeggen....mijden. Dit
zijn trouwens ook vaak de Sex-Met-Je-Ex programma's.
-Laat je niet snel
verleiden tot het demonstreren van rituelen, magische handelingen, het
showen van je magische tools etc. Naast het feit dat dit natuurlijk
uiterst privé is, is dit juist het soort van ultieme spektakel
waar tv-makers op kicken. Je woorden kunnen o zo boeiend zijn, maar
het fonkelend staal van je athame, WOW, dat slaat toch alles. Die houden
we d'r in. En zo'n ritueel is heel makkelijk uit context te trekken.
Kijkers hebben echt geen benul van wat je staat te demonstreren, ook
al leg je uit wat je aan het doen bent. 'Een beeld zegt meer dan duizend
woorden', tja, alleen heb je dan totaal geen controle op wat er dan
gezegd wordt.
-Besef dat een hele dag opnames
maken met fijne mensen die lijken te begrijpen wat je doet, niet automatisch
betekent dat het uiteindelijke item precies die sfeer en dat begrip
gaat weergeven.
-Wees niet verbaasd wanneer
ze plotseling afhaken wanneer je alles voor het interview probeert de
regelen zoals jij dat wil, of het zelfs al geregeld hebt. Het kan best
zijn dat ze het gevoel hebben dat ze niet gaan krijgen wat ze willen
en dus verder zoeken naar iemand die wat makkelijker is of zich niet
zo bewust is over hoe tv werkt.
Wicca
in de gedrukte media...
Hier is wat prettiger mee te werken. Dat is ook weer inherent aan het
medium. In de gedrukte pers gelden toch wat andere kwaliteitsstandaarden
dan bij de televisie. Uiteraard ook weer afhankelijk van het soort blad
of krant, maar toch, hier is het iets minder schrijnend. Over het algemeen
is het minder kostbaar om een tekst te schrijven en zal een journalist
er meer tijd voor uittrekken. Het initiatief voor een artikel komt ook
vaak van de journalist zelf (en niet de redactie) wat toch zal zorgen
voor een wat levendigere en natuurlijkere conversatie. Teksten in bladen
zullen uitvoeriger moeten zijn en dieper in details gaan dan tv. De lezer
moet immers een duidelijk idee hebben waarover de tekst ging na het lezen,
anders is het een slecht artikel. Al met al is het een minder slecht idee
al die reikhalzende journalisten uit de brand te helpen met een artikeltje
dan die programmamakers. Een, misschien wat persoonlijke, opmerking dan
toch wel. Zorg dat je je feiten op een rijtje hebt, en dat ze ook werkelijk
kloppen. Als je dan toch historische claims maakt of zaken als feit presenteert,
probeer dat dan te baseren op recent of in ieder geval grondig onderzoek.
Niet dat het iemand wat boeit, maar het scheelt mij weer wat kromme tenen
wanneer ik de boel in het archief opneem ;-)
Wat tips voor de omgang
met de gedrukte media:
-Vraag van te voren de vragenlijst,
dan kun je het niveau van het gesprek inschatten en kun je je enigszins
voorbereiden.
-Uiterlijk is wat minder
belangrijk, maar een beschrijving wordt wel erg vaak in artikelen gebruikt
als toonzetting en sfeer voor de tekst. Wees je ervan bewust en verander
eventueel je presentatie. De vertegenwoordigers-werking is een stuk
minder dan bij tv. Je wordt in de bladen en kranten toch wat meer als
een individu neergezet. Wanneer er foto's worden gemaakt, geldt weer
hetzelfde als bij de tv. Foto's zullen op de pagina plaats innemen die
met tekst gevuld had kunnen worden. M.a.w. plaatjes zorgen ervoor dat
er minder van wat je te zeggen hebt, gepubliceerd wordt. Verder worden
kranten en bladen gearchiveerd, dus een ietwat onflatteuze foto kan
je blijven achtervolgen. Ook als je de wicca of de hekserij achter je
hebt gelaten kunnen foto's in artikelen nog jaren later opduiken, iets
om in gedachten te houden.
-Bepaal van te voren met
de journalist (zwart op wit) dat je de uiteindelijke tekst te lezen
krijgt, liefst met de lay-out en dat eventuele veranderingen opgenomen
worden en onjuistheden gecorrigeerd worden. Dit alles natuurlijk ruim
voor de deadline, dat ze niet het verhaal van, 'Jamaar het moet morgen
naar/het ligt al bij de drukker' kunnen ophangen.
-Je echte naam en zaken als
adresgegevens en telefoon ook hier expliciet niet laten publiceren.
Ook hier kunnen vreemde mensen vreemde initiatieven ontplooien. Zo werd
in een vrouwenblad 'per ongeluk' het telefoonnummer van een geïnterviewde
heks gedrukt, wat het nummer van haar drukbevolkte studentenhuis bleek
te zijn. Je leven wordt er dan niet rustiger op, kun je je indenken.
En ook hier blijven
de knipsels rondzwerven.
-Heb je nog nooit een interview
gedaan, spreek dan af op een rustige openbare plek om het interview
in ieder geval te beginnen, dan kun je daar inschatten of je het interview
later nog in je huis wilt voortzetten of niet. Spreek je meteen thuis
af en ben je een beetje gespannen, of is de sfeer een tikkie raar doordat
de interviewer anders is dan je verwachtte (je laat meteen vrij veel
van jezelf zien), dan kun je niet meer ergens anders heen gaan. Hou
een beetje speelruimte voor jezelf.
-Weet voor welk blad je geïnterviewd
wordt. De Fancy, Nieuwe Revu of de Onkruid...is toch wel meer dan een
subtiel verschil.
Uit het bovenstaande blijkt
wel dat je een mediaoptreden niet al te luchthartig kan opvatten. Niet
in de laatste plaats omdat er toch nogal wat mensen zijn die een kater
overhielden aan een artikel of een tv-item. Ergens draag je toch verantwoordelijheid
over wat je naar buiten brengt en hoe je dat doet. Ik zou zeggen neem
die verantwoordelijkheid dan ook werkelijk en doe er wat goeds mee. Veel
succes als je je hieraan waagt!
all graphics &
content © Mandragora, 1995-2017
En dit betekent dat
het niet de bedoeling is graphics en/of tekst van deze site te kopiëren
en op je eigen site te zetten.
|