![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
Solitair
of Groep? De
coven van dichtbij bekeken | Witches Apart Together
| Magisch Partnerschap | Groepen
in Nederland | Oppassen? | Leeftijdsgrenzen
| Regels | Psychische gezondheid
|
![]() |
De coven is in eerste, misschien wat oppervlakkige, instantie een hechte groep vrienden die samen studeren, vieren en de mysteriën ervaren. De hechtheid van de groep is van groot belang. Voor buitenstaanders kan die hechtheid worden ervaren als exclusiviteit. Voor de leden van een coven zorgt die hechtheid juist voor veiligheid. Immers, op het moment dat je voor langere tijd samenwerkt binnen een hechte groep, weet je wat je aan je mede-coveners hebt (en zij aan jou uiteraard). Het ervaren van religie, het vieren van je geloof, vergt over het algemeen heel veel openheid en niet te vergeten overgave. En wil je dit op kunnen brengen, dan zul je je op z'n minst helemaal op je gemak, ontspannen en veilig moeten voelen met de andere mensen in de groep. De afspraak om alles van de groep ook binnen de groep te houden is de meest eenvoudige manier om de veilige sfeer voor iedereen te waarborgen. Op het moment dat er iemand 'geluld' heeft, is het dan ook goed mis. Aangezien je in een sfeer van roddel, achterklap en wantrouwen niet echt meer bezig kunt zijn met waar het allemaal om draait: het samen beleven van de mysteriën van de Godin en de God. De sfeer binnen de groep moet iedereen in staat stellen te kunnen geven en ontvangen. Als je nieuw bent zal dit moeten groeien. Als je elkaar al lang kent, ben je volledig op elkaar ingespeeld en gaat dit vanzelf. Er is dan een soort patroon gegroeid waarbinnen ieder zijn eigen plaats en functie heeft, waartussen verbindingen zijn gevormd waarlangs de communicatie (op alle niveaus) verloopt. Ik ga even verder in op dat patroon. Naast een groep mensen is de coven namelijk ook nog iets anders, niet bepaald zichtbaar, maar zeker wel merkbaar. De coven is een wezen, dat gevormd wordt door de energieën, emoties, wensen en kennis van de individuele groepsleden. Wanneer mensen jarenlang samenkomen en een hechte groep vormen, maakt het totaal van de individuen een soort afdruk op een ander niveau. Door het regelmatig delen van emoties, energie, en religieuze ervaringen binnen de groep, wordt die afdruk a.h.w. gevoed en levend gemaakt. En op z'n beurt trekt het covenwezen ook weer de aandacht van andere ongeziene wezens en energieën, die worden aangetrokken door de aard van het covenwezen. Zo'n wezen zou je de covendeva kunnen noemen. Je zou het kunnen zien als een soort afspiegeling van de groep in de Andere wereld. Als een groep individuen lang en regelmatig samenwerkt, gaat hun covendeva ook fungeren als een soort communicatiekanaal, of doorgeefluik naar de ongeziene kant voor de energiën en intenties van de groep mensen. Als je bij een coven wil, is het dus goed je te realiseren dat je dus niet alleen lid van een groep mensen wordt, maar dat je ook wat van jouw wezen bijdraagt aan de covendeva, die jouw 'patroon' in het eigen patroon zal moeten accommoderen. Waardoor het geheel, over tijd, ook weer zal veranderen. Lid zijn van een coven hoeft
zeker niet persé te betekenen dat je wicca alleen binnen covenverband
beleeft. Lid zijn van een coven betekent niet dat je je eigen geloofs-autonomie
binnen en buiten de groep hebt opgegeven en dat je ideeën volledig
vervangen zijn door wat van de groep afkomstig is. Of dat 'men' zelfs
voor jou bepaalt hoe alles zou moeten gaan. Je geeft nog steeds op je
eigen manier vorm aan je wicca-zijn in je dagelijks leven. Dat je ervaringen
en gedachtenuitwisseling binnen de groep hier invloed op kunnen hebben
is natuurlijk logisch. Op de momenten dat je niet met de groep samen bent
(meestal dus), zul je nog steeds van dag tot dag helemaal zelf moeten
bepalen hoe je je religie beleeft, wat dus niet zo heel erg veel verschilt
van het solitaire leven.
Zoals ik het
hierboven beschrijf kun je misschien wel merken dat het niet bepaald een
afstandelijke boel is. Dit soort samenwerking gaat diep en kan heel intens
worden.
Als je alleen bent is er niet zoiets als een leeftijdsgrens om je met wicca bezig te houden. Je kunt altijd informatie verzamelen, je eigen ideeën ontwikkelen, jezelf vaardigheden aanleren. Wel is er een leeftijdsgrens om een wicca te zijn! Die leeftijdsgrens zal voor iedereen anders zijn. Het is de leeftijd waarop je leert beseffen dat het wicca zijn, priester of priesteres zijn inhoudt. En dan niet het woordje 'priesteres' of 'priester' maar de diepliggende betekenis en implicaties daarvan; de dienstbaarheid naar Goden en mensen toe. Wanneer je nog kind of tiener bent liggen nog heel veel alledaagse verantwoordelijkheden bij je ouders. Op een bepaald moment houdt dat langzaamaan op en krijg je je eigen leven in handen, je leert werkelijke, alledaagse, verantwoordelijkheid dragen. Met het priesterschap komt daar nog een heel andere soort, wat onalledaagse, verantwoordelijkheid bovenop. Wanneer je het volle leven zelf leeft en draagt, heb je de leeftijdsgrens voor het wicca zijn bereikt en staat die keuze voor je open. Ik hoop dat je beseft dat dit geen 'Laws' zijn, dit is iets wat van binnenuit komt, wanneer de tijd rijp is. Dit besef is, denk ik, niet iets wat je kunt afdwingen, het is iets wat je 'ontvangt'.
Als je met de training binnen een groep aan de slag kunt, is het geen slecht idee voor je beslissingen neemt, te vragen naar de regels. Ze kunnen een indruk geven wat er van iedereen verwacht wordt, wat het organisatie- en opleidingsniveau is en wat de algehele sfeer binnen een groep is. Een groep is een levende entiteit en regels kunnen dus ook veranderen wanneer de behoefte verandert! Tussen groepen kan de hoeveelheid regels en de strengheid waarmee ze gehanteerd worden heel sterk verschillen. Er zijn groepen waarbinnen een hogepriesteres alle touwtjes heel strak in handen heeft en de leden dat erg prettig vinden, maar er zijn net zo goed ook groepen waarbinnen niemand echt de leiding heeft, alles samen besloten wordt en diverse verantwoordelijkheden rouleren. Verder zijn er covens die aan elkaar 'verbonden' zijn doordat ze uit dezelfde traditie stammen of dezelfde inwijdingslijn hebben. De traditie zit 'em dan daarin dat er binnen de groepen sterke overeenkomsten zijn in de manier waarop de religie is vormgegeven. Dat kan bijvoorbeeld zitten in een bepaald gebruik van rituele teksten, rituele handelingen en de vormgeving van het trainingstraject. Deze zaken zijn in de loop van de jaren overgeleverd van groep naar groep. Binnen dit soort traditielijnen zijn regels aan de orde als het gaat om het afleggen van een eed bij een inwijding en de consequenties daarvan, het afsplitsen en oprichten van nieuwe groepen en de manier waarop de onderlinge verhoudingen werken tussen moeder- en dochtercovens. Als je solitair bent heb je te maken met andere regels (die ook voor covenheksen gelden). Naast je eigen zelfopgelegde do's en don'ts heb je te maken met universele regels. Hieronder vallen bijvoorbeeld de natuurwetten en de occulte wetten. Dit soort wetten worden niet bekrachtigd door enig geloof of een bepaalde overtuiging. Ze zijn er gewoon en hun effecten manifesteren zich. Dit zijn zaken waar je niet aan kunt onttrekken en waar je vroeg of laat zeker mee te maken krijgt, al dan niet door ervaring en bepaalde inzichten. Verder zijn er nog algemenere regels waar je moeilijk omheen kunt, je komt ze vanzelf wel tegen....Een belangrijke om te onthouden is 'Garbage in, Garbage out'. Oftewel, de resultaten van je inspanningen zijn rechtevenredig met de moeite en aandacht die je in je eigen ontwikkeling stopt. Verwacht geen resultaten als je er geen moeite voor hebt gedaan. Als laatste voor de beginnende solitairen nog iets om over na te denken. Veel mensen hebben in het begin problemen met de rituelen en vormen die binnen de wicca gebruikt worden. Ze lezen een boel boeken, komen ongewone zaken tegen en zeggen al vrij gauw 'daar heb ik niks mee' of 'daar voel ik niks bij', om bij gebrek aan beter alles dan maar te meten aan het criterium 'ik neem alleen iets aan als het goed voelt'. Bepaalde richtlijnen en vormen worden opgevat als regelgeving. Ze leggen die zaken gauw terzijde, komen tot de conclusie dat ze de hele wicca toch maar niks vinden en noemen zichzelf dan maar heks. Allereerst lopen veel mensen te hard van stapel, ze willen graag allerlei dingen uitproberen, zonder dat daarvoor de basis in henzelf aanwezig is. Met allerlei onbegrip en teleurstelling van dien. Wat daarnaast ook vaak vergeten wordt, is dat het tijd, moeite en aandacht kost om bepaalde zaken te doorgronden en je eigen te maken. Op het moment dat je die moeite wel neemt en een bepaald aspect dat je eerst wezensvreemd vond en als 'bindend' ervoer, eigen hebt gemaakt of hebt doorgrond, dan pas heeft het eigenlijk zin om te beslissen over de relevantie van iets voor jezelf. En ook dan pas kun je voor jezelf bepalen of bepaalde aspecten of 'regels' van de wicca wel of geen plaats krijgen binnen je solitaire beleving. Als iets dan niet voor je werkt, dan is dat zo, maar dan weet je door je onderzoek tenminste ook waarom. En zo kom je ook weer een stuk verder met je zelfreflectie, die altijd de basis zal blijven van je ontwikkeling op het wicca pad.
Verder is het een heel slecht idee om in magie een oplossing te zoeken voor psychische problemen. Het werken met magie versterkt juist bij mensen met diepgaande psychische problemen het onvermogen een gezonde, geaarde en vooral realistische kijk op de werkelijkheid te ontwikkelen of te behouden. Hierdoor kan iemand volledig de weg kwijt raken, en nog verder verwijderd raken van geestelijke gezondheid dan hij/zij al was. Iemand met dit soort problemen zou in mijn opinie alleen gestimuleerd moeten worden in het opbouwen of behouden van een stabiel leven in het dagelijkse, aardse hier en nu, zonder enige occulte fratsen. Ben je psychisch niet in orde, maar wil je solitair wicca zijn, dan ben je natuurlijk niet gebonden aan een bepaald opleidingsprogramma. Je kunt helemaal zelf bepalen wat je wil doen of niet. Het geloof, het religie-aspect op zich, is niet iets wat gevaar oplevert, wat je met bepaalde kunde-aspecten ervan doet kan wel risico's met zich meebrengen. Als je alleen werkt is het alleen erg moeilijk te bepalen wat wel en wat geen gevaren met zich meebrengt. Als je het niet zeker weet zijn er via de heksencafes ervaren priesters en priesteressen te spreken bij wie je met dit soort vragen eigenlijk terecht zou moeten kunnen. Als je solitair bent en je
hebt psychische problemen, is het dus geen goed idee om aan magie te doen.
Vergeet verder niet dat voor magie een zekere heftigheid in je bedoeling,
je wilskracht en je emotie nodig is. Op het moment dat je uit balans bent,
zullen al deze dingen ook uit balans zijn waardoor je geen idee hebt wat
het eindresultaat wordt. Ook kan het moeilijk zijn om situaties en motivaties
in te schatten en realistisch en objectief, vanuit verschillende standpunten,
te bekijken. Hierdoor kunnen je beslissingen en ondernomen acties heel
anders uitpakken dan misschien wel de bedoeling was. En waarschijnlijk
zit je echt niet te wachten op een totaal uit de hand lopende situatie. Voor al deze adviezen geldt natuurlijk dat ze alleen zin hebben waneer je eerlijk en oprecht naar jezelf hebt leren kijken, problemen durft te erkennen en consequenties kunt aanvaarden. Sluit je in je ontwikkelingsproces je ogen voor het verwerven van zelfkennis, dan sla je dus wel een heel fundamenteel onderdeel van het wicca-zijn over.
Volmaakt Vertrouwen en volmaakte Liefde betekenen de overgave aan je eigen beslissing om de uitdaging van je levensvervulling aan te gaan, ingewijd te worden en alles wat daarna komt. Het is de overgave aan de Goden en het Grote Werk, het is de overgave aan je medemens die zich net zo goed overgeeft aan jou. Je wordt niet voor niets broeders en zusters in de cirkel. Wanneer je alleen bent heb
je te maken met volmaakte Liefde en volmaakt Vertrouwen naar jezelf en
de Goden toe. Dat is de afspraak die je maakt. Je hoeft dan wel geen toegang
te vragen tot de cirkel, jouw cirkel, maar je staat er uiteindelijk niet
helemaal alleen in. Zelf heb ik hoe langer hoe meer het idee dat dit misschien nog wel veel belangrijker is dan de wiccan rede. all
graphics & content © Mandragora, 1995-2017 |